واشری به نام دقت
۱۴۰۲/۱۲/۰۱
می‌خواهیم در خصوص دو ابزار مهم که در فرایند جست‌وجوی شغل مهم هستند، صحبت کنیم. شاید برای شما هنرجویان عزیز که هنوز به سن اشتغال نرسیده‌اید، شنیدن عنوان این دو ابزار کمی دور از انتظار باشد! اول تقاضانامه شغلی و دوم سابقه‌های علمی و مهارتی؛ همان که بیشتر مواقع از آن تحت عنوان کارنامک (رزومه) یاد می‌شود. در این شماره سعی می‌کنیم برخی از ریزه‌کاری‌ها و نکات جزئی را درباره مورد اول بیان کنیم. باید توجه داشت، تقاضانامه شغلی دارای اثرگذاری بالا، نتیجه شناختن مهارت‌ها و ویژگی‌های کیفی مطلوب کارفرمایان است. تقاضانامه شغلی که به‌صورت معرفی‌نامه متقاضی نگاشته می‌شود، کمک می‌کند کارنامک و سابقه فرد (در پیوست تقاضانامه) بهتر در ذهن کارفرما باقی بماند.
تقاضانامه شغلی که بعضی‌ها به آن نامه پوششی هم می‌گویند، روی برگه‌های کارنامک شغلی قرار می‌گیرد و تحویل کارفرما می‌شود و بنابراین در همان ابتدا به رؤیت وی می‌رسد. دقت داشته باشید، تقاضانامه خوب، به همراه کارنامک قوی، می‌تواند تصویری نافذ و اثرگذار از تجربه کاری، تحصیل، توانمندی‌‌ها و استعدادهای خاص شما در ذهن کارفرما ایجاد کند. در این‌گونه تقاضانامه‌ها که کاملاً شخصی هستند، تصویری از اینکه شما چه کسی هستید، چه کارهایی انجام داده‌اید و چه اطلاعات و دانش و چه توانمندی‌هایی دارید، به طرف مقابل ارائه می‌شود. به همین خاطر است که اصولاً نگارش چنین تقاضانامه‌ای دشوار است.
برخی از دوگانگی‌هایی را که در نگارش این نامه لازم است به آن‌ها دقت شود مثال می‌زنم:
ـ شما می‌خواهید حس داشتن اعتمادبه‌نفس را به کارفرما منتقل کنید، اما باید مراقب باشید مغرور و متکبر جلوه نکنید.
ـ شما قصد دارید اطلاعاتی واقعی از خودتان ارائه دهید، بدون اینکه بخواهید جزئیات تأثیرگذار (گاه خیالی) در مورد خود به کارفرما نمایش دهید.
ـ می‌خواهید طرف مقابل را متقاعد و مجاب کنید، اما باید مراقب باشید حس سمج‌بودن را به او منتقل نکنید.
ـ می‌خواهید واجد صلاحیت، توانمند و بااستعداد به نظر برسید، اما نباید در ورطه خیال‌بافی و داستان‌سرایی وارد شوید.
تقاضانامه‌ها و معرفی‌نامه‌های شغلی، مثل بسیاری از ارتباط‌های شغلی در حیطه کسب‌وکار، با یک مجموعه آداب و تشریفات همراه هستند. اول از همه، هدف باید بیان علاقه شخصی شما به حرفه یا شغل موردنظر باشد تا در نهایت، کارفرما خلاصه‌ای دقیق، کامل و جذاب از مهارت‌ها و توانایی‌های شما دریافت کند. دقت این نامه باید به‌حدی باشد که کارفرما را به خواندن کارنامک ترغیب کند و نشان دهد چرا شما یکی از برترین داوطلب‌های شغل موردنظر هستید. به‌طورکلی، دو نوع تقاضانامه شغلی وجود دارد:
الف) تقاضانامه شغلی پایه: در این نامه، خود و انواع توانمندی‌هایتان را معرفی می‌کنید.
ب) تقاضانامه شغلی انگیزشی: در این نامه، تمام تلاش شما، جلب‌توجه مسئول فرایند استخدام و اثرگذاری قوی بر تصمیم اوست.
اگرچه دو نوع تقاضانامه داریم، اما همواره باید توجه داشت، در تنظیم چنین نامه‌ای، باید بین دادن اطلاعات و تشویق و ترغیب به استخدام، موازنه را رعایت کرد.
اگر به الگوهای رایج در تقاضانامه‌های شغلی نگاهی بیندازید، متوجه سه قسمت اصلی در چنین نامه‌هایی می‌شوید: اول، آغاز نامه که در آن باید در خصوص علت ارتباط‌گرفتن با شرکت مذکور و نامه‌نگاری به کارفرما توضیح دهید. دوم، متن نامه که در آن باید درباره صلاحیت و دارابودن شرایط شغلی موردنظر توضیحاتی دهید. سوم، بخش پایانی تقاضانامه که در آن در خصوص چگونگی و زمان پیگیری موضوع شغل موردنظر توضیح می‌دهید و در نهایت نامه را با جمله‌هایی مثبت تمام می‌کنید.
در بند ابتدایی نامه، بهتر است موقعیت شغلی و نوع شغلی را که برای آن درخواست می‌دهید، روشن کنید و علت مکاتبه خود با شرکت یا سازمان مذکور را بیان کنید. شاید در نگاه اول کمی عجیب به نظر برسد، مگر آن‌ها (کارفرمایان) نمی‌دانند چه سمت شغلی‌ای خالی است؟ درست است که آن‌ها این را می‌دانند، اما کارفرمایان غالباً برای بیش از یک موقعیت یا سمت شغلی تقاضای استخدام می‌دهند. حتی گاهی اوقات، موقعیت‌ها و سمت‌های شغلی متفاوت، در عنوان و شرایط صلاحیت شغلی، شبیه همدیگر هستند. مثلاً اگر شما به دنبال استخدام‌شدن در سمت نظارت مهندسی در یک شرکت هستید، باید اطمینان حاصل کنید که شغل مذکور، فن‌ورز (تکنسین) مهندسی یا موارد دیگر نباشد.
علاوه بر این، امروزه کارفرمایان با کمبود وقت و فشار زمانی مواجه هستند. چه‌بسا اصلاً زمانی برای اینکه چه شغلی برای شما مناسب‌تر است، صرف نکنند. در واقع این وظیفه شماست که به آن‌ها نشان دهید با آگاهی کامل به نگارش نامه اقدام کرده‌اید. بنابراین، عنوان شغلی موردنظر را ذکر کنید و بگویید از طریق فلان منبع اطلاعاتی، در خصوص خالی‌بودن این موقعیت یا سمت شغلی باخبر شده‌اید.
توجه: یکی از راهبرد‌های صحیح این است که هیچ‌گاه در تقاضانامه این جمله‌ها را به کار نبرید: «من علاقه‌مندم در هر شغل یا سمت سازمانی که خالی است، ایفای وظیفه کنم.» «لطفاً مرا در هر سمت یا شغلی که خالی است، استخدام کنید.» این جمله‌ها بر ذهن کارفرما اثر منفی می‌گذارد و به‌روشنی نشان می‌دهد شما هیچ تحقیقی در خصوص نوع شغلی که خالی است، نکرده‌اید. از این گذشته، بعضی کارفرمایان وقت ندارند تعیین کنند شما برای چه شغلی واجد شرایط هستید.
در بخش متن اصلی نامه، (بندهای دوم و سوم)، تلاش کنید توجه کارفرما را به خود جلب کنید. از تحصیل، تجربه، مهارت‌ها و ویژگی‌های ممتاز شخصیتی خود صحبت کنید، به نحوی که هم به شغل موردنظر مربوط می‌شود و هم برای کارفرما ارزشمند است. در اینجا می‌توانید دو رویکرد را به کار ببندید: از صلاحیت‌ها و مهارت‌های خود (مجموعه موارد گفته‌شده) به همان ترتیبی که در آگهی شغلی ذکر شده است، صحبت کنید و درباره‌شان توضیح دهید. اما در روش دوم، از قوی‌ترین و برترین ویژگی‌های شخصیتی و صلاحیتی خود شروع و به ترتیب همه موارد را بیان کنید. همچنین، شما اجازه دارید با همان لحن و ادبیات آگهی استخدامی، مطالبی را ذکر کنید. برای مثال، اگر کارفرما در آگهی به دنبال فردی است که توانمندی‌های رهبری تیمی و روحیه کار جمعی داشته باشد، برای شما نیز منطقی و خوب است که در متن نامه اشاره کنید: «این‌جانب پنج سال در رهبری تیم طراحی محصول فلان شرکت تجربه کاری دارم.»
به‌طور کلی، کارفرمایان از متقاضیان شغلی‌ای که در مورد خودشان قوی، شفاف و مثبت‌اندیش هستند، استقبال می‌کنند. هیچ‌گاه سعی نکنید غیرواقعی برخورد و دروغ‌پردازی کنید. حتی وعده دروغ ندهید و در مورد گواهی مهارتی که هنوز کسب نکرده‌اید، ادعا نکنید. بهترین کار این است که بین ویژگی‌ها و مزیت‌های خود، از جمله تجربه، تحصیل، آموزش، پاداش‌ها و تقدیرنامه‌ها، مهارت‌ها و توانایی‌ها توازن برقرار کنید. برای مثال، به این جمله‌ها زیر دقت کنید: «بنده پنج سال تجربه عملی و حرفه‌ای در زمینه‌ای دارم که از نظر شما حیاتی و مهم است. بنابراین، به شما اطمینان می‌دهم اگر توفیق حضور در شغل جدید را پیدا کنم، از بدو ورود به کار، نیرویی مولد و بهره‌ور خواهم بود.» در اینجا، متقاضی در بخش اول عبارت خود، ویژگی‌هایی مثل تجربه و تحصیلات را بیان می‌کند و در بخش دوم تأکید می‌کند حضورش در شرکت مثمرثمر است (کلمه‌هایی مثل مولد یا بهره‌وربودن). در اینجا باید سعی کنید با ادبیات درست، نکات بین مهارت‌ها و توانایی‌های مطرح‌‌شده و آنچه را قرار است عاید کارفرما شود، روشن کنید.
در ادامه به مواردی اشاره می‌کنیم که در تقاضانامه شغلی نباید ذکر شوند:
ـ به‌هیچ‌وجه، چه مستقیم و چه غیرمستقیم، نگویید هرگونه سمت شغلی موجود را قبول خواهید کرد. این جمله این پیام را به کارفرما منتقل می‌کند که شما عاجز و درمانده شده‌اید و نیاز مبرم دارید.
ـ به‌هیچ‌وجه نگویید می‌توانید کار را از فردا یا فوری آغاز کنید، چرا که این پیام را به کارفرما منتقل می‌کند که یا بیکار هستید یا نیروی کاری غیرحرفه‌ای. در خیلی از مشاغل، وقتی فرد می‌خواهد شغل خود را ترک کند، حداقل از دو هفته قبل باید کارفرما را مطلع کند.
ـ به‌هیچ‌وجه اطلاعات شخصی و خانوادگی خود را در تقاضانامه وارد نکنید. مثل اینکه طلاق گرفته‌اید یا در آستانه ورشکستگی قرار دارید.
ـ به‌هیچ‌وجه از کارفرمایان قبلی و شغل یا مشاغل قبلی خود انتقاد نکنید. هرچند حق با شما باشد و آن‌ها عملکرد بدی نسبت به شما داشته باشند. کارفرمایان معمولاً متقاضیانی را که به‌طور علنی انتقاد می‌کنند یا انتقاد را در مکاتبات خود وارد می‌کنند، استخدام نمی‌کنند.
- کاربران گرامی؛ برای مشاهده متن کامل این مطلب به فایل PDF پایین همین صفحه مراجعه فرمایید.
۲۳
کلیدواژه (keyword):
رشد هنرجو، میز اقتصاد، واشری به نام دقت