صدای آشنا

 باغ تماشا / فرزانه فتحی

از پشت شیشه

باران چه زیباست

باغ تماشاست

هرگل سلامی تازه از سوی بهار است

بیرون هوا سرشار از بوی بهاراست

کوه ها / ریحانه نوری

کوه‌ها چه صبور و پابرجا!

مهربان، رازدار و بی‌پروا!

پای غم‌های آسمان ماندند

زیر باران و باد و طوفان‌ها،

دوست دارم که کوه باشم من

کوهی از رنج‌ها و شادی‌ها

جای امنی برای خرگوشان

در فرار از تفنگ بادی‌ها

صدای آشنا / زهرا شفیعی ینگابادی

یک صدای آشنا

می‌خزد درون گوش خاک

چک چک چکیدن صدای آب

می‌رسد به پای گل

بوی خنده‌های آفتاب

گل به دست من

می‌دهد نشانه‌های زندگی

می کند مرا

موج رنگ‌های شاد برگ گل

در هوا رها

سلام آسمان / سعیده اصلاحی

سلام آسمان،  من زمینم

که در سایه‌ات می‌نشینم

تو می‌باری و من پس از تو

گل و سبزه می‌آفرینم

نخ شاپرک توی مشتم

رگ چشمه در آستینم

چه قدر عاشقم بعد باران

تو را آفتابی ببینم

من از دیدنی‌های دنیا

تو را باز بر می‌گزینم

ببار ای پر از مهربانی

که از خار‌ها گل بچینم

آفتابگردان / زهرا آقا میرزایی

چشم در چشم آسمان

ناگهان گریه کرد

فکر می کنم دلش شکست

آفتاب در میان ابرها گم شده است.

گندمزار / مهری ماهوتی

روی یک کوزه گردن باریک

مادرم تور ظریفی پوشاند

نم زد و دانهگندم پاشید

تا شب سال نو و عید کمی فرصت داشت

دانه در خواب سبک

پوست انداخت در این گندمزار

مثل مادر او هم

سر پر حوصله و طاقت داشت

مادرم با گندم

کوزه خوش قد و بالا با عید

خانه ما هرسال

به همین تازه شدن عادت داشت

همره باد صبا.. / هلالی جُغَتایی 

آرزومند توام، بنمای روی خویش را

ور نه، از جانم برون کن آرزوی خویش را

جان در آن زلف ست، کمتر شانه کن، تا نگسلی

هم رگ جان مرا، هم تار موی خویش را

خوبرو را خوی بد لایق نباشد، جان من

همچو روی خویش نیکو ساز خوی خویش را

چون به کویت خاک گشتم، پایمالم ساختی

پایه بر گردون رساندی خاک کوی خویش را

آن نه شبنم بود ریزان، وقت صبح، از روی گل

گل ز شرمت ریخت بر خاک آبروی خویش را

مرده ام، عیسی دمی خواهم، که یابم زندگی

همره باد صبا بفرست بوی خویش را

بارها گفتم: هلالی، ترک خوبان کن، ولی

هیچ تأثیری ندیدم گفت وگوی خویش را