مدرسه مطلوب

 

مدرسه بالاترین خاستگاه علم و دانش است و با شنیدن نام آن هزاران معنا از تعلیم و تربیت در ذهن انسان نقش می‌بندد.

معلم و دانش‌آموز دو رکن اساسی مدرسه‌اند و بدون وجود هر یک از آن‌ها مفهوم مدرسه معنا نمی‌یابد.

در این میان، مدیران مدارس به عنوان راهبران تعلیم و تربیت وظیفه معنا بخشیدن به جریان آموزش و یادگیری و به‌ویژه تسهیل در روند رشد و پرورش دانش‌آموزان را به عهده دارند.

نحوه ارائه خدمات مختلف و میزان توجه مدیر در هر مدرسه به کیفیت و اثربخشی و رشد آن مجموعه کمک شایانی می‌کند؛ لذا هنگامی که از افراد مختلف درباره مدرسه سؤال می‌کنیم، این نکته باید مدنظر باشد که یک مدرسه خوب در نظر والدین متفاوت است، برخی از آن‌ها فضای آموزشی، برخی شیوه مدیریت، برخی تنوع فوق‌برنامه‌ها، و برخی دیگر میزان مسافت خانه و مدرسه را جزء معیارهای خود می‌دانند.

از مهم‌ترین و اولین ارکان مدرسه مطلوب مدیر مدرسه است. حضور یک مدیر توانمند، منظم و فعال می‌تواند نقش مهمی در پیشبرد اهداف علمی، ‌آموزشی و تربیتی داشته باشد و این موضوع در مقاطع تحصیلی بالاتر نقش پررنگتری پیدا می‌‌کند. در دسترس بودن، رفتار مناسب سازمانی، آشنایی با شیوه‌های مدیریتی، نظارت بر کلیه امور مدرسه، اجرای سبک‌های مدیریت مشارکتی، تقویت پل ارتباطی والدین با مدرسه از جمله ویژگی‌های مدیریت مطلوب در هر مدرسه است.

از دیگر عوامل مدرسه مطلوب، معلم توانا در ایجاد انگیزه و علاقه‌مند کردن دانش‌آموزان و رساندن آنان به موفقیت با آگاهی از روش‌های نوین تدریس و اطلاعات به روز و نیز توجه به نیازهای عاطفی - علمی و شناسایی مشکلات دانش‌آموزان و تلاش در رفع آن‌ها با در نظر گرفتن توانایی ‌های فردی، بالاخص در شیوه های ارزشیابی می باشد.

سومین عامل مدرسه مطلوب، فضا و امکانات آموزشی است که در هریک از مقاطع اهمیت خاصی دارد و در حد معقول و متعادل و متناسب با استانداردهای آموزشی، و به عنوان یک فضای امن و قابل استفاده از آن یاد می‌شود.

سیستم ارزشیابی، زمان آموزش، فعالیت‌های فوق برنامه درسی و پرورشی، مشاوره خوب و متناسب با سطح انتظارات مدرسه، توجه به آموزش مهارت‌های گوناگون علمی و تحصیلی و اجتماعی از قبیل مهارت‌های زندگی تمرکز بر فعالیت‌های اخلاقی نظیر انتقال ارزش‌های دینی و مذهبی و برنامه‌هایی در زمینه پرورش مهارت‌های فردی، همگی می‌توانند جایگاه یک مدرسه مطلوب را ترسیم کنند.

آنچه مسلم است در نظام آموزشی صحیح و مطلوب اگر مدرسه‌ای توانایی ارتقای سطح دانش، فرهنگ و ذوق هنری و اعتقادات دینی افراد را نداشته باشد، دیگر مدرسه شناخته نمی‌شود بلکه یک بنگاه سرگرمی یا مکانی برای گذراندن وقت تلقی می‌گردد.