ضرورت‌ها و شیوه‌های نوین در آموزش تاریخ موضوع مقاله‌ای با همین عنوان است که در جدیدترین شماره فصلنامه «رشد آموزش تاریخ» منتشر شده است
نویسندگان در این پژوهش
توصیفی ـ تحلیلی ضمن بیان ضرورت آموزش تاریخ و نقش آن در هویت و وحدت ملی، به روش‌های
متداول آموزش تاریخ در ایران و کشورهای انگلستان، استرالیا، هندوستان و پاکستان
پرداخته‌اند. آن‌ها اهمیت و ضرورت آموزش تاریخ را در سه حیطه تاریخ و هویت‌بخشی،
تاریخ و وحدت ملی و تاریخ و عبرت‌آموزی یادآور شده‌اند.
آن‌ها در ادامه به روش‌های
تدریس تاریخ دوره متوسطه تکمیلی در انگلستان اشاره کرده‌اند: «مهم‌ترین روش آموزشی
استفاده از ICT در آموزش تاریخ است. به نظر می‌رسد این شیوه،
به دلایل زیر برای دانش‌آموزان مفید است:
1. امکان دسترسی به اطلاعات و
تفسیر آن‌ها؛
2. آشنایی با
طرح‌های شناخته‌شده؛
3. دسترسی به
مدل‌ها، پیشگویی و فرضیات دیگران؛
4. قابلیت
آزمایش و دقت؛
5. بررسی و
اصلاح کارهایشان برای بهبود کیفیت و....
آن‌ها الزامات و نیازهای
قانونی ICT را برای آموزش تاریخ در نظر گرفته‌اند از
جمله:
1. هیچ محدودیتی برای استفاده
از ICT در راه یادگیری وجود ندارد؛
2. دانش‌آموز
باید بتواند منابع، اسناد، تصویرها، سی‌دی‌ها و بانک‌های اطلاعاتی و موزه‌های
تاریخی را در اینترنت بیابد؛
3. او باید
بتواند، از منابع، اسناد، تصویرها، سی‌دی‌ها و موزه‌های تاریخی به‌طور بهینه
استفاده کند؛
4. ایجاد ارتباط
بین انبوهی از منابع و اسناد، و درک صحیح از آن‌ها ضرورت دارد.
ویژگی‌های روش تدریس مناسب
موضوع دیگری است که نویسندگان در ادامه به آن اشاره کرده‌اند:
• روش تدریس خوب باید تغییری
از جهت تأکید بر شفاهی بودن و یادسپاری به سمت یادگیری از طریق موقعیت‌های هدفمند،
عینی و واقع‌گرایانه ایجاد کند.
• باید تجارب معلم را با
موقعیت کلاسی حقیقی ترکیب کند.
• باید نماد منحصربه‌فردی از
فعالیت دانش‌آموز و شرکت در یادگیری او داشته باشد.
• باید انگیزه‌ای برای مطالعه
و کشف بیشتر در دانش‌آموزان ایجاد کند.
• باید علاقه دانش‌آموزان را
بیدار سازد و آن‌ها را توانمند سازد تا تحلیل‌های متفاوتی از وقایع تاریخی به عمل
آورند.
نویسندگان: طاهره احمدی، دبیر
آموزش‌وپرورش مهردشت اصفهان و غلامعلی احمدی، استادیار دانشکده علوم انسانی
دانشگاه شهید رجایی تهران
کلیدواژه‌ها: آموزش تاریخ،
روش های تدریس، تاریخ