اقتصاد مقاومتی و ضرورت توسعه آموزش ‌های فنی

نویسندگان در بخشی از مقاله تأکید دارند: «با توجه به اینکه یکی از دلایل بیکاری در کشور فقدان مهارت‌های مورد نیاز بازار کار نزد جویندگان کار است، انتظار می‌رود آموزش‌های فنی با ارائه آموزش‌های مهارتی بتوانند نقش به‌سزایی در کاهش میزان بیکاری ایفا کنند. زیرا این آموزش‌ها به سبب انعطاف‌پذیری نشئت گرفته از ویژگی‌های بازار کار و اوضع اقتصادی کشور و نیز به دلیل آموزش و ایجاد مهارت‌های لازم در افراد برای توانایی در احراز مشاغل، نقش به‌سزایی در اشتغال دارند. این آموزش‌ها هم مهارت‌های خاص مورد نیاز صنعت و هم مهارت‌های عمومی بازار کار را فراهم می‌سازند. لذا به این نوع آموزش‌ها به‌عنوان ابزاری برای مقابله با بی‌کاری، به ویژه بی‌کاری ساختاری که ناشی از تغییرات در اقتصاد جهانی است، نگریسته می شود.»

در ادامه مقاله می‌خوانیم: «در واقع یکی از کارکردهای این آموزش‌ها، نوعی پرورش «کارآفرین» است. به این معنی که افراد پس از کسب مهارت، تخصص و دانش فنی قادر خواهند بود که فرصت‌های شغلی مناسبی را به دست آورند و یا در نهایت فرصت شغلی ایجاد کنند. این‌گونه آموزش‌ها از نقش و تأثیرگذاری اقتصادی- اجتماعی مهمی برخوردارند. چرا که معرف نوع مهمی از سرمایه‌گذاری در منابع انسانی هستند و با فراهم کردن زمینه‌های ارتقای دانش، نگرش‌ها و مهارت‌های مورد نیاز بازار کار و اشتغال در زمینه‌های مختلف، به توسعه اقتصادی کمک می‌کنند. از این رو کار محور بودن آموزش‌های فنی که فرایند یادگیری فراگیرندگان را از طریق محیط‌های کار، برای آن هنرستان‌ها و در درون آن‌ها طراحی و اجرا می‌کنند و محتوای آموزش‌ها را با تغییرات و پیشرفت‌های حوزه فناوری و به تبع آن با کارکرد نهادهای اقتصادی جامعه هماهنگ می‌سازند، سبب شده است که این آموزش‌ها یکی از عناصر کلیدی برای تحقق پیشرفت اقتصادی محسوب شوند و از جمله عوامل موثر در موفقیت کشورهای توسعه‌یافته به حساب آیند.»