فصل‌نامه «رشد آموزش ریاضی» در مقاله‌ای به نقش بازی‌های ریاضی در ارتقای یادگیری ریاضی دانش‌آموزان پرداخته است
در ابتدای مقاله می‌خوانیم: «پیاژه معتقد است روش‌های تدریس زبانی، برای تدریس ریاضی در دوره‌های اولیه یادگیری نمی‌توانند مؤثر باشند. بدین سبب بعضی از معلمان، سعی می‌کنند در تدریس خود، از انواع روش‌ها و امکانات حتی از نقاشی، استفاده کنند. پیاژه ابراز می‌دارد که برای اینکه کودک بتواند اعمال ذهنی خود را هماهنگ نموده و به هم مرتبط کند، نیاز دارد که با اشیای ملموس کار نموده و با آن‌ها، دست‌ورزی کند و وی باور دارد که مفاهیم ریاضی، بیش از مفاهیم دیگر، نیاز به آزمایش و تجربه دارند و کودک با کار کردن با اشیای واقعی و دست‌ورزی کردن با آن‌ها، می‌تواند اعمال ذهنی و ریاضی را انجام دهد تا به درک دقیق‌تر مفاهیم ریاضی نایل شود. در حقیقت، پیاژه، بازی را یکی از اصلی‌ترین عوامل رشد شناختی کودکان می‌داند.»
در بخشی دیگر از مقاله آمده است: «در هر بازی، هدف اصلی، «برنده شدن»، تحت محدودیت‌هایی است که «قواعد بازی» نامیده می‌شوند. هر بازیکن باید بتواند در این محدودیت به هدف یعنی برنده شدن برسد. این چارچوب شباهت زیادی به فرایند حل مسئله ریاضی دارد. با چنین استدلالی، بازی می‌تواند مقدمه‌ای برای ریاضی‌ورزی باشد. بازی‌های ریاضی می‌توانند نقش دوگانه داشته باشند؛ یعنی هم ایجاد انگیزه و علاقه کنند و هم مقدمه‌ای برای یک فعالیت آموزشی ریاضی محسوب شوند. معلمان ریاضی با توجه به موضوعی که برای تدریس در کلاس خود مشخص کرده‌اند، می‌توانند بازی مناسب را انتخاب یا طراحی کنند تا نتیجه اثربخشی را به همراه داشته باشد.»
نویسنده مقاله در ادامه به طراحی برخی بازی‌های ریاضی اشاره کرده است.
نویسنده: مریم بهاءلو، کارشناس ارشد آموزش ریاضی و مدرس خانه ریاضیات نجف‌آباد
کلیدواژه‌ها: بازی ریاضی، فعالیت ریاضی، یادگیری ریاضی، خانه ریاضیات نجف‌آباد
ـ بایگانی رشد آموزش ریاضی