«فصل‌نامه رشد آموزش پیش‌دبستانی» در جدیدترین شماره خود مقاله‌ای را به موضوع تأثیر انتخاب رویکرد در برنامه و فعالیت‌های قرآنی بر نگرش کودکان پیش‌دبستان نسبت به قرآن اختصاص داده است
نویسنده با اشاره به رویکردهای گوناگون فعالیت‌های قرآنی آورده است: «در شیوه‌های روخوانی محور و حفظ محور حد انتظار این است که کودکان به آنچه مورد نظر رویکرد و جهت‌گیری برنامه است برسند و خود به خود پیامد نگرش کودک پیش‌دبستانی نسبت به قرآن در رویکرد آموزش‌محور (آموزش روخوانی)، قرآن کتابی است که باید روخوانی تمام آن را آموخت و در رویکرد حفظ‌محور نیز قرآن کتابی است که باید تمام آیات آن را با تسلط کامل از حفظ بخوانیم.
مطابق این دو رویکرد، همه کودکان باید به مهارت خاصی برسند اما به نگرش آنان کمتر توجه می‌شود؛ چون تمام دغدغه، تلاش و جهت‌گیری برنامه‌ریزان رسیدن همه کودکان به توانایی روخوانی یا حفظ قرآن است. حال آنکه در برنامه انس محور چون حد انتظار براساس سطح علاقه و آشنایی هر کودک تعریف می‌شود، «باید» وجود ندارد.»
در ادامه مقاله می‌خوانیم: «در رویکرد مبتنی بر انس با قرآن در دوره پیش‌دبستان علاقه‌مندی و پذیرش و احساس موفقیت همه کودکان مد نظر است. از این‌رو، حد خاصی در یادگیری همه کودکان یا رسیدن آن‌ها به مهارت خاصی اهمیت ندارد و آنچه اهمیت دارد علاقه همه کودکان به قرآن و آشنایی با آن است.
از این‌رو، محور اصلی مطالب شامل آشنایی با قرآن، پیام‌های ساده و کاربردی، (سخنان خدای مهربون) حفظ برخی از سوره‌های کوتاه همراه با مفهوم کلی آن‌ها و همچنین برخی قصه‌های قرآنی است. پیامد رویکرد برنامه انس با قرآن در نگرش کودک پیش‌دبستان این ذهنیت است که «قرآن کتابی سرشار از سخنان قابل فهم و کاربردی از خدای مهربون و قصه‌های شیرین و پندآموز است.»
نویسنده: مسعود تهرانی‌فرجاد، کارشناس ارشد پیش‌دبستانی و مدرس دانشگاه
کلیدواژه‌ها: فعالیت قرآنی، رویکرد، ذهنیت، پیامد، علاقه مندی، لذت بخشی