مقاله‌ای درباره یادگیری سیار در «رشد مدرسه فردا»
ماهنامه رشد مدرسه فردا در گفت‌وگویی با دکتر فرح بنیتی یوسپ، معاون آموزشی مرکز توسعه و برنامه‌ریزی دانشگاه مالایا، موضوع یادگیری سیار را به مخاطبان شناسانده است.
دکتر بنیتی در تعریف یادگیری سیار گفته است: «در یک تعریف ساده، یادگیری سیار آن‌گونه یادگیری است که از طریق دستگاه‌های متحرک و سیار فراهم می‌شود. به‌وسیله دستگاه‌های متحرکی مانند تلفن هوشمند، رایانه، نوت‌بوک و... شما از طریق اینترنت می‌توانید مفاهیم گوناگون
را یاد بگیرید و هرجا که باشید یا هر زمان که نیاز داشته باشید به منابع یادگیری دسترسی داشته باشید.»
وی درباره تفاوت یادگیری سیار با آموزش الکترونیک نیز گفته است: «آموزش الکترونیک فراگیرتر از یادگیری سیار است. به‌علاوه بیشتر مبتنی بر محتواست. با آموزش الکترونیک به محتواهای آموزش الکترونیک اشاره می‌کنید که برای اهداف آموزشی به‌کار گرفته می‌شوند. در حالی‌که
یادگیری سیار نه‌تنها به یادگیری مواد آموزشی، بلکه به مطلع شدن سایر مواد غیرآموزشی اشاره دارد؛ مانند اخبار یا فیلم‌هایی که حتی به موضوع آموزشی خاصی مربوط نیستند.»
نقاط قوت و ضعف استفاده از این شیوه از دیگر موضوعاتی است که در این گفت‌وگو به آن اشاره شده است: «یکی از نقاط قوت یادگیری سیار، اندازه دستگاه است. هنگامی که شما در مورد یادگیری سیار صحبت می‌کنید، به این معنی است که یادگیری سیار و متحرک است و وسیله‌ای را که از
آن استفاده می‌کنید می‌توانید به هر جایی که می‌خواهید ببرید... نکته خوب در مورد یادگیری سیار ویژگی لمسی بودن آن است. اشاره من به افراد دارای معلولیت است. افرادی که سندرم بیش‌فعالی دارند، می‌توانند به‌وسیله لمس کردن یاد بگیرند و نیازی ندارند که کلیک یا تایپ
کنند. فقط لازم است لمس کنند و این شیوه از کارکردن با رایانه‌های عادی آسان‌تر است.
براساس تجربیات و مشاهدات من، نخستین محدودیت یادگیری سیار، این است که یادگیرنده حتماً باید به اینترنت دسترسی داشته باشد. در محیط سیار فقط شما در صورتی می‌توانید یاد بگیرید که به اینترنت متصل باشید. در غیر این صورت یادگیری تقریباً برای شما غیرممکن خواهد بود.»
متن کامل این گفت وگو در ماهنامه رشد مدرسه فردا، شماره 8 (پی در پی 86)، اردیبهشت 1394 منتشر شده است.