مقالهای از «رشد آموزش پیش‌دبستانی»
تاب‌آوری را می‌توان بیرون آمدن از شرایط سخت یا تعدیل آن تعریف نمود. این مهارت در ایجاد تحمل چالش و شکست در کودک اهمیت زیادی دارد. فصل‌نامه رشد آموزش پیش‌دبستانی در جدیدترین شماره خود مقالهای را به این موضوع اختصاص داده است.
نویسنده مقاله زهرا میرمحمدی است. وی در تعریف تاب‌آوری آورده است: «تاب‌آوری به معنای توان موفق بودن، زندگی کردن و خود را رشد دادن در شرایط دشوار (با وجود عوامل خطر) است. این فرایند خود به خود ایجاد نمی‌شود مگر اینکه فرد در موقعیت دشوار و ناخوشایندی
قرار گیرد و برای رهایی از آن یا صدمه‌پذیری کمتر، حداکثر تلاش را برای کشف و بهره‌گیری از عوامل محافظت‌کننده (فردی و محیطی) در درون و بیرون خود که همواره به‌صورت بالقوه وجود دارد به‌کار گیرد. تاب‌آوری در مورد کسانی به‌کار می‌رود که در معرض خطر قرار می‌گیرند
ولی دچار اختلال نمی‌شوند. از این رو شاید بتوان نتیجه‌گیری کرد که مواجه شدن با خطر شرط لازم برای آسیب‌پذیری هست اما شرط کافی نیست.»
«مسئولیت‌پذیری کودکان و تاب‌آوری» عنوان بخش دیگری از مقاله است. در این بخش می‌خوانیم: «ما باید اجازه دهیم بچه‌هایمان خودشان تصمیم بگیرند و اصراری نداشته باشیم آن‌ها همان کاری را انجام دهند که ما می‌خواهیم. باید به آن‌ها اجازه دهیم به‌دنبال تصمیم‌گیری خود و
خلق یک رویداد، احساسات ناشی از آن را تجربه کنند و نیز اصراری بر تلقین احساس خود به آن‌ها نداشته باشیم. اگر ما به‌دنبال شکست کودکمان برای مثال در مسابقه‌ای ورزشی، سراسیمه و غمگین شویم، احساس شکست را به او منتقل کرده‌‌ایم. باید بدانیم که کودکان ما تنها با
تجربه کردن حوادث و قرار گرفتن در موقعیت‌های مختلف تاب‌آور خواهند شد، پس سعی نکنیم آن‌ها را از این تجربه‌ها منع کنیم.»
چهار شیوه افزایش تاب‌آوری موضوع دیگری است که نویسنده مقاله به آن‌ها اشاره کرده است:
1. افزایش عزت نفس و خودباوری کودک
2. متوقف کردن زنجیره رخدادها و حوادث منفی در مورد کودک
3. آموزش مهارت‌هایی برای موفقیت در کارها و فراهم کردن امکان پیروزی در مورد کودکان
4. از بین بردن عوامل ایجاد فشار، تنش و استرس
متن کامل این مقاله در فصل‌نامه رشد آموزش پیش‌دبستانی، شماره 25، زمستان 1393 منتشر شده است.