مقاله‌ای از مجلة «رشد آموزش فنی‌وحرفه‌ای و کاردانش»
فصل‌نامه رشد آموزش فنی‌وحرفه‌ای و کاردانش در یکی از مقالات خود به واکاوی فرهنگ کار تیمی در ایران پرداخته است. نادیا سلیمانی و
ندا ابراهیمی نویسندگان این مقاله‌اند.
در ابتدای مقاله می‌خوانیم: «کار تیمی تجربه مهارت‌آموزی را در حوزه‌های گوناگون فرهنگی و اجتماعی فراهم می‌سازد و نوعی آموزش در حین کار محسوب می‌شود، زیرا اعضای تیم در تعاملات خود با تضادها و تفاوت‌های گوناگون مقابله می‌کنند و تصمیم‌گیری مشارکتی را آموزش می‌بینند.
در حقیقت اعضای یک تیم، همکاری، مشارکت، مشورت، ارتباط، تعامل و نفوذ متقابل با هم را به نمایش می‌گذارند و مسئولیت‌پذیری را در قبال تک‌تک اعضای تیم تجربه می‌کنند.»
نویسندگان مقاله بعد از ارائة تعریف فرهنگ چنین آورده‌اند: ««هافتسد» در حوزه فرهنگ و تفاوت‌های آن مطالعات ارزنده‌ای داشته و در این مطالعات ایران را نیز از نظر فرهنگ کار تیمی مورد واکاوی قرار داده است. نتیجة مطالعات او در مقایسه ایران با کشورهایی مانند آمریکا،
استرالیا و انگلستان، این است که کشورمان را به سمت جمع‌گرایی سوق می‌دهد و ممکن است بسیاری را بر آن دارد که ایرانیان را مردمی که به‌خوبی از عهدة کار گروهی برمی‌آیند معرفی کند. اما واقعیت این‌چنین نیست و ایرانیان مهارتی در همکاری‌های گروهی و تیمی ندارند.»
در ادامه آمده است: «به‌طور کلی در فرهنگ مردم ایران سابقه کارهای جمعی و گروهی در فضای کسب و کار، به‌ویژه در زمینه‌های کشاورزی، دامداری، صیادی، صنایع دستی و سایر موارد بسیار زیاد است و این همیاری‌ها در واقع کوشش جمعی افراد برای دست‌یابی به هدفی مشترک است...
با وجود چنین زمینه‌هایی، ایران در تصمیم‌گیری‌های جمعی و اجتماعی به‌طور تیمی غالباً ضعیف عمل می‌کند».
با جمع‌بندی پژوهش‌های گوناگونی که در حوزه کار تیمی و جایگاه و موقعیت آن در ایران صورت گرفته است می‌توان گفت مهم‌ترین دلایل ضعف کار تیمی موارد زیر است:
1. عوامل فرهنگی و باورداشت‌ها
2. پایین بودن سطح دانش و آگاهی اعضا
3. فضای جامعه به‌لحاظ فرهنگی
4. نبودن انباشت تجربیات و نبود نظام و برنامه مانا و پویا
5. تخصیص ندادن بودجه و امکانات مورد نیاز.»
متن کامل این مقاله در فصل‌نامه رشد آموزش فنی‌وحرفه‌ای و کاردانش، شماره 37، زمستان 1393 منتشر شده است.