منبع: «رشد آموزش معارف اسلامی»
رویکرد مناسب و سازگار با تعلیم‌وتربیت دینی، فطرت‌گرا و برخاسته از دیدگاه اسلام نسبت به انسان و انسان‌شناسی دینی است. فصل‌نامه رشد آموزش معارف اسلامی در مقاله‌ای به این رویکرد پرداخته است.
در این مقاله بعد از اشاره به ویژگی‌های فطری انسان آمده است: «این رویکرد که برگرفته از انسان‌شناسی اسلامی است، ما را به سمت اصولی راهنمایی می‌کند که برنامه درسی را تحت تأثیر قرار می‌دهند و الزاماتی را در اجزای برنامه به دنبال دارند. مهم‌ترین این اصول در این
برنامه عبارت‌اند از:
1. توجه به حقیقت کمال‌گرای انسان
2. توجه به عقلانیت و تفکر
3. جمع میان عقل و عرفان
4. توجه به بعد زیباگرایی انسان
5. توجه به رشد معتدل و همه‌جانبه انسان»
در توضیح جمع میان عقل و عرفان می‌خوانیم: «عرفان اسلامی منبعث از سنت و سیره رسول خدا و ائمه اطهار، صلوات ا... علیهم است که در رفتار شخصیت‌های بزرگی چون امام خمینی(ره)، علامه طباطبایی، میرزا جواد آقا ملکی تبریزی، آیت‌ا... شاه‌آبادی و آیت‌ا... حاج سیدعلی قاضی
تجلی یافته و بیانگر طریقه تزکیه نفس، سلوک الی‌ا...، تقرب به خدا و معرفت‌ا... است.
وجه تمایز عرفان اسلامی با سایر مکاتب عرفانی، التزام عملی آن به ظاهر شرع و احکام و تکالیف آن و تبعیت از سیره معصومین است. عرفانِ بدون شائبه انحراف، وقتی ممکن است که از عقل سود گیرد و عقل نیز باید با استفاده از ظواهر و بواطن قرآن کریم و سنت و سیره معصومین طریقه
سلوک و راه کمال و رشد را مشخص نماید.»
در ادامه مقاله آمده است: «این اصل در تدوین محتوا و در شیوه تعلیم و تربیتی نیز تأثیر می‌گذارد. متن تهیه شده با این اصل باید بتواند صلابت عقلی را با حلاوت ذوقی به‌طور متوازن همراه کند. دبیری نیز که می‌خواهد بر این مبنا تدریس کند، باید بتواند از روش‌هایی استفاده
کند که هم تفکر و اندیشه دانش‌آموز را پرورش دهد و هم دل و قلب او را متوجه خداوند نماید؛ همان‌گونه که قرآن کریم و معصومین بزرگوار ما را به این راه دعوت کرده‌اند.»
متن کامل این مقاله را می‌توانید در فصل‌نامه رشد آموزش معارف اسلامی، شماره 93، تابستان 1393 مطالعه کنید.