مقاله‌ای درباره سنایی در «رشد زبان و ادب فارسی»
یکی از زمینه‌هایی که نمایانگر ارزش و اهمیت کار سنایی است، قصاید عرفانی و اجتماعی اوست. فصل‌نامه رشد آموزش زبان و ادب فارسی در جدیدترین شماره خود، مقاله‌ای را به این موضوع اختصاص داده است. مریم شاگرد موتاب کارشناس ارشد زبان و ادب
فارسی نویسنده این مقاله است.
در ابتدای مقاله می‌خوانیم: «حکیم غزنوی شاعر قرن ششم سروده‌های تعلیمی و اجتماعی و زهد و مثل خویش را چنان با عبارات فصیح و بیانی شیوا مؤثر و گیرا ساخته است که صاحب «بلاغت نو» در این عرصه به حساب می‌آید. وی بی‌شک برای پروراندن مضامین بلند عرفانی از آرا و افکار
نویسندگان پیش از خود بهره برده است. غزالی از جمله متفکرانی است که بسیار مورد توجه سنایی بوده است. از سوی دیگر با نقش‌آفرینی سنایی در تغییر مسیر شعر فارسی، غالب شعرای پس از خود را در کمند نفوذ خویش آورده است. از آن جمله تعظیم و تکریم فوق‌العاده‌ای که مولوی
در حق سنایی معمول داشته در نوع خود بی‌نظیر است.»
بخشی از مقاله به تأثیر اندیشه غزالی بر سنایی پرداخته است. در این قسمت آمده است: «چه اندیشه‌های عرفانی و چه اندیشه‌های اخلاقی غزالی که آن نیز هم‌سو با عقاید صوفیانه است، در مجموع، کیمیای سعادتی را به ارمغان آورده که مشرب و آبشخور بسیاری از متفکران بعد از وی
بوده است. سنایی شماری از داستان‌هایی را که در حلقه‌های صوفیه رواج داشت، با استفاده از اندیشه‌های اندیشمندانی چون غزالی و با حکایاتی که از منابع مربوط به تصوف اقتباس کرده بود، به هم آمیخت و با احادیث و آیات و آموزه‌های دینی و اخلاقی پرورد و میراث گران‌قدری
از خود بر جای نهاد که بعدها به دست عطار و به‌ویژه مولوی به اوج کمال و شکوه دست‌نیافتی خود رسید.»
متن کامل این مقاله در فصل‌نامه رشد آموزش زبان و ادب فارسی، شماره 110، تابستان 1393 منتشر شده است.